شـربتِ شـوق

نگاهي به تفسير ادبي عرفاني قرآن مجيد                                                              

آدرس اين وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 23 : مؤمنون ( مدني ـ 78 آيه دارد ـ جزء  هفدهم ـ صفحه 332 )

شـربتِ شـوق

 ( جزء هفدهم صفحه 342آيات 1 و 2 و 3 ) 

بسم الله الرحمن الرحيم   

قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ   

الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ

وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ 

   ترجمه لفظي آيه شريفه :

مؤ منان رستگار شدند

نها كه در نمازشان خشوع دارند.

و آنها كه از لغو و بيهودگي روي گردانند.

  نگاهي ادبي و عرفاني به آيه شريفه :

بسم الله الرحمن الرحيم 

                       بنـام خداونـديکه ؛

 در ذات يکتـا و در صفات بي همتا است،

کــريم و مهـربان  و لطيـف و رحيــم،

ياد وي دل ها را شمع تابان است،

و مهر او زندگاني دوستان ،

نام وي جهان را رَوح و ريحـان است ،

و عارف را غارتِ جان !

نام خـدا يعني گدازنده تن ،

 رباينده دل ، غارت کننده جان ،

اما اين معاملت نه با هرخسي و دون همتي رود،

که اين جز با عاملان احكام شريعت و راضيان حضرت نرود !

و جز حال ايشان نبود که اندوه عشق به جان و دل خريدارند

و هـرچه دارند فـداي درد  و غم خويش کنند.

اکنـون که دلي به عـشـق دردي دارم

کان درد به صد هـزار درمـان ندهــم

من چه دانستم که بر کُشته دوستي قصاص است ؟

چون نيک بنگريستم! اين معاملت تو را با خواص است!

در جستن بهشت جـان کنـدن بايد،

و در گريختن از دوزخ رياضت کشيـدن بايد،

 و در يافتن دوست جـان بذل کردن شايـد،

به جفاي دوست از دوست دور شدن جفـا است

 و در شريعتِ دوستي ؛ جان از دوست به سر آوردن خطا است!

هرکه از جام تو روزي شربت شوق تو خورد

چون نماند آن شراب او داند ، آن رنج خمار